FAQ

Płytek nie można układać bez fugi. Określenie “bezfugowe” jest często błędnie stosowane dla nazwania płytek rektyfikowanych czyli o krawędzi ciętej. Fuga wypełniająca szczeliny pomiędzy płytkami spełnia 3 funkcje:

1. Niweluje różnice w rozmiarze poszczególnych płytek. Dokładność płytek nierektyfikowanych wg normy PN-EN 14411 “Płytki i płyty ceramiczne. Definicje, klasyfikacja, charakterystyki i znakowanie” wynosi +/-0,5% liczone z wymiaru roboczego. Wymiar roboczy – wymiar płytki przyjęty w procesie produkcji. Tolerancja wymiarowa płytek rektyfikowanych to +/-0,2mm.
2. Jest dylatacją oddzielającą poszczególne płytki, niwelując działanie naprężeń na ściany i podłogi, pozwala uniknąć pękania płytek.
3. Jest elementem dekoracyjnym. Można zastosować fugi np.  z dodatkiem srebrnego lub złotego brokatu.

Szerokośc fugi należy dobrać odpowiednio do poszczególnych płytek:

• rektyfikowane 1,5mm
• nierektyfikowane – z uwagi na tolerancję wymiarową – im większy format tym szersza fuga
• płytki modularne (moduły składające sie z kilku formatów płytek) – w tym przypadku najczęściej producent określa minimalną szerokość fugi
• płytki klinkierowe stosowane na zewnątrz powinny być układane z fugą min. 6,00mm

Na rynku dostępnych jest kilka rodzajów zapraw fugowych. Do niedawna najpopularniejsza była fuga cementowa. Obecnie producenci chemii budowlanej wprowadzają do oferty fugi nowej generacji:

• Fuga DF-10 firmy Sopro. Nie zawierająca cementu portlandzkiego dzięki czemu do minimum ograniczone są przebarwienia i wykwity na fudze. Zaprawa charakteryzuje się też zwiększoną ochroną przed pleśniami i mikroorganizmami oraz brakiem osadów wapiennych co zapewnia trwale estetyczny wygląd fugi w pomieszczeniach i na zewnątrz szczególnie w obszarach narażonych na działanie wilgoci. W porównaniu z fugą cementową jest bardziej odporna na kwaśne środki myjące.
• Geofuga firmy PCI – fuga geopolimerowa. Jest szczegółnie odporna na działanie olejów, tłuszczów, zabrudzeń jak również detrgentów zawierających kwasy.
• Fugalite Eco firmy Kerakoll – spoina ceramizowanao podwyższonej zmywalności, bakteriostatyczna i grzybostatyczna, o podwyższonej odporności chemiczno-mechanicznej.

Jednym z kryteriów podziału płytek jest ich miejsce przeznaczenia. Na tej podstawie  rozróżniamy płytki podłogowe i ścienne.
Płytki podłogowe można ułożyć zarówno na podłodze jak i na ścianie. Wiele kolekcji, szczególnie płytek gresowych oferuje tylko płytki podłogowe, nie stanowi to jednak przeszkody aby układać je na ścianach. Jeżeli jednak producent określa płytkę jako ścienną oznacza to, że płytka nie jest odporna na ścieranie i nie można zastosować jej jako okładziny podłogi. W kolekcjach ściennych często znajdziemy płytki dekoracyjne, które zawierają elementy ze szkła, metalu. Tego typu elementy szczególnie narażone są na zarysowania lub zmatowienie powierzchni.

Przy wyborze okładzin ceramicznych zwróćmy szczególną uwagę na to jakie parametry techniczne posiadają płytki. Pamiętajmy, że materiał dobrany zgodnie z jego przeznaczeniem będzie nam służył przez długie lata, będąc jednocześnie estetycznym i funkcjonalnym wykończeniem naszego pomieszczenia.

Każdy wybrany przez nas materiał wymaga użycia odpowiednich narzędzi. W zależności czy to będzie kamień naturalny, płytka ceramiczna, szklana czy gres musimy zastosować inną metodę obróbki.

Gres jest materiałem twardym dlatego często same jej przecięcie przysparza nam wielu problemów. Przy najbardziej “opornych” płytkach jedynym rozwiązaniem, jest wykorzystanie szlifierki kątowej z tarczą diamentową lub maszyny tarczowej chłodzonej wodą.

Jednak największym wyzwaniem nie jest cięcie, lecz wiercenie otworów w tego typu materiale. Z pomocą przyjdą nam wiertła i otwornice renomowanych firm, dedykowane specjalnie do gresu.
Zarówno w przypadku cięcia jak i wycinania otworów w ekstremalnie twardych materiałach można skorzystać z usług firm oferujących obróbkę wysokociśnieniowym strumieniem wody.

Przepisy nie określają czym są płytki w gatunku innym niż pierwszy. Oznacza to, że jest to sprawa umowna, charakterystyczna dla konkretnych producentów. Płytki w II gat. mogą mieć wady wizualne (Norma PN-EN 14411 “Płytki i płyty ceramiczne. Definicje, klasyfikacje, charakterystyki i znakowanie” dotycząca płytek wyłącznie w I gat. mówi, że “Minimum 95% płytek nie powinno mieć widocznych wad powodujących pogorszenie wyglądu powierzchni ułożonej z płytek.“), dotyczące płaskości powierzchni, kątów prostych. Producenci dla płytek w II gatunku mogą nie określić tonacji i kalibracji partii. Parametry takie jak twardość, ścieralność są dokładnie takie same jak płytek w I gat. a cena jest zwykle kilkakrotnie niższa.

Przed decyzją o zakupie płytek w II gat. należy uzyskać możliwie dużo informacji od osoby sprzedającej z jakim materiałem mamy do czynienia.